اصلاح طلب باشيم يا دموكراسي خواه ؟–قاسم خرمی

فكر نكنيد اعترافات زود هنگام است اما چند وقتی است که در باره پاره اي از عقاید و باورهای خودم دچار تردید شده ام . هميشه از آدم‌های داراي نگرش انتقادی خوشم مي‌آمد اما واقعیت اینکه خودم شهامت و جسارت لازم برای تصحیح در شالوده‌های فکری ام را نداشتم .

فکر می کردم هرگونه تغییری ممکن است به هویت فکری و سپس هویت سیاسی من آسیب برساند و یا سبب انزوای من در میان همفکرانم شود . با این همه چند وقتی است که به خودترميمي فکری افتاده ام . به عنوان مثال سالها فکر می کردم که اصلاح طلبی بهترین گزینه برای بهبودی و تعالی جامعه ایران است .

دوستان من شاهدند که در این راه تلاش‌های زیادی کرده و هزینه ای بسیاری پرداخته‌ام. اما اکنون چنین باوری ندارم . هرچند هنوز هم اصلاح طلبی را موثرتر از اصولگرایی می دانم اما به اعتقاد من «دموکراسی خواهی » گزینه به مراتب جامع تری از اصلاح طلبی است . دموکراسی خواهی براساس باورمندی به حقوق فردی و اجتماعی افراد فارغ از تعلقات فکری و اعتقادی آنان حقیقتا مفهوم پرعظمتی است که امکان جای دادن آن در درون جریان اصلاح طلبی ویا اصول گرایی ممکن نیست .

دموکراسی خواهی البته ارتباط زیادی به انتخابات و تشکیل حزب و دولت ندارد بلکه در حقیقت به میزان قدرت‌مندسازی فرد در مقابل حکومت مربوط می شود .این روزها وقتی بعضا شاهدم که یک فرد برای احقاق حقوق قانونی خودش مثلا حق تحصیل در مقابل دولت احساس عجز و بی‌پناهی می کند به عظمت و ضرورت دموکراسی خواهی بیشتر واقف می‌شوم.هرکسی حتی یک فرد اصولگرا می‌تواند دموکراسی خواه باشد .

به اعتقاد من در شرایط کنونی تلاش برای احیای همین ظرفیت‌های موجود قانون اساسی می‌تواند نوعی کنش دموکراسی خواهانه به حساب آید. اکنون افسوس می خورم که چرا همیشه اصلاح طلبی را مترادف با دموکراسی خواهی می‌دانستم و در همه این سال‌ها لااقل بخشی از توان خودم را صرف دموکراسی خواهی قانونی نکرده بودم ؟
http://www.ghanoondaily.ir/?News_Id=7467